Φέτα και ψωμί

ΟΚ! Φέτα όλη μέρα, με τα πάντα όλα! Απολαύστε υπεύθυνα!

Greek Management

Όλοι θυμόμαστε αυτή την περίφημη φωτογραφία, που παρουσίαζε με απόλυτη ακρίβεια την ελληνική πραγματικότητα!

Ώσπου τώρα.. που η νέα φωτογραφία ήρθε να μας δείξει την καινούρια ελληνική πραγματικότητα μετά τις περικοπές!

Πάσχα

Φέτος η λαμπάδα μου ήθελα να μοίαζει κάπως έτσι.....

foto

Αντ'αυτού η γλυκιά μου η νονά μου έκανε δώρο μία λαμπάδα με την εικόνα της Παναγίας κολλημένη πάνω στο κερί!

Οκ! Μάλλον πρέπει να είμαι ευγνώμων που όντας γομάρα μου στέλνει ακόμα λαμπάδες και να μην γκρινιάζω!!!!

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Ελπίζω να έχετε την τύχη να περάσετε την αυριανή μέρα στην ύπαιθρο ψήνοντας και διασκεδάζοντας με τους δικούς σας ανθρώπους.

Εγώ φέτος θα παραμείνω εντός Αθηνών και δεν θα αποχωριστώ το σπιτάκι μου. Έτσι επιβάλουν οι καταστάσεις... Αλλά δεν πειράζει! Του χρόνου τα πράγματα θα ναι αλλιώς, πολύ πιο καλά, οπότε δεν στενοχωριέμαι και πολύ!!!

Και πάλι Καλό Πάσχα!!!

Ιστορίες Γραφείου

Η Άνοιξη θέλει να μας έχει στην πρίζα, γι'αυτό δε λέει με τίποτα να καλοκαιριάσει. Σήμερα ο άνεμος λυσομανάει! Ακόμη και μες στο λιμάνι του Πειραιά έχει κύματα (υπερβολική!).


Ε, λοιπόν εγώ αυτά δεν τα σηκώνω. Κι έτσι σήμερα δεν ξύπνησα με την καλύτερη διάθεση που θα μπορούσα να έχω.


Μπαίνοντας στο γραφείο, εγώ με κατεβασμένα μούτρα και με ένα ξερό"καλημέρα", χωρίς ίχνος ειλικρίνειας στη φωνή  μου, βλέπω το συνεργάτη με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!

Και να αρχίζει! "Τι κάνεις Μικρό? Καλά είσαι Μικρό?? Ωραία μέρα έχει τώρα! Α! Φανταστική δε μπορείς να πεις!".

Και να αναρωτιέμαι εγώ, που δεν με έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια, τι πρέπει να κάνω!

Ξαφνικά, πετάει την ατάκα φεύγοντας: "Καφέ θα φτιάξεις σήμερα?" μαζί με την υπόσχεση ότι θα ξανάρθει σε λίγη ώρα.


Ααααααμ έτσι πες μου ωρε άνθρωπε! Θες να σου φτιάξω καφέ και με άρχισες τα χαμόγελα και τις ωραίες μέρες και τα τι κάνεις!

Επί πολλές μέρες λόγω τροφικής δηλητηρίασης δεν έπρεπε να πιω καφέ κι έτσι δεν έβαζα καφέ με την καφετιέρα και τους έλειψε όπως φαίνεται "η υπηρεσία" μου!


Αλλά όοοοοχι κύριος! Θα φτιάξω καφέ! Αλλάαα μόνο για μένα! Κι αν θες κούνα λιγάκι κι εσύ το χεράκι σου και βάλε την καφετιέρα στην πρίζα. Δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε χρονοβόρο.

Όπως θα λεγε κι η κολλητή μου: άντρες.. τι περιμένεις! τα θέλουν όλα στο χέρι!

Η ιστορία μιας αμαρτωλής bloger.

Αγαπητοί φίλοι!

Άλλαξε πλεύση η ζωή μου και αλλάξανε και στην ιντερνετική μου ζωή οι καταστάσεις!

Λόγω πολλής δουλειάς και πολύ διαβάσματος παράτησα το γλυκό μου μπλογκάκι.

Παρολαυτά είμαι καλά και αισίως είμαι παρα 1 μάθημα ΠΤΥΧΙΟΥΧΑ!!!

Πείτε τώρα την αλήθεια? Δεν άξιζε που απείχα λιγάαακι???

Όσο μπορώ θα επανέλθω στα συνηθισμένα μου και θα σας διαβάζω ξανά όλους!

Προς το παρόν σας φιλώ γλυκά όλους!!!

Καλή χρονιά!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟ ΤΟ 2011 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!!!

Πάνω από όλα υγεία! Υστερα εύχομαι να ξαναβρούμε τη δημιουργικότητα, που νομίζω μας λείπει πολύ τον τελευταίο καιρό, και το πάθος μας. Ελπίζω να μη σπαταλάμε ενέργεια σε πράγματα που δεν αξίζουν και να δίνουμε τη δέουσα προσοχή σε όσους το έχουν ανάγκη.

Το νέο έτος μπήκε και εγώ θα του αφιερώσω 2 στιχάκια από ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι...

I want to reconcile the violence in your heart

I want to recognise your beautys not just a mask

I want to exorcise the demons from your past

I want to satisfy the undisclosed desires in your heart

Εύχομαι οι στόχοι μας φέτος να επιτευχθούν και όλοι οι κόποι μας να ανταμοιφθούν!

Μουσική συναισθημάτων

Τον τελευταίο καιρό ακούω περισσότερο από ποτέ μουσική.

Στο δρόμο, στο λεωφορείο, στη δουλειά (!), όταν μιλάω στο τηλεφωνο (!), όταν ξυπνήσω, πριν κοιμηθώ.....

Αγαπημένα τραγούδια που εκφράζουν συναισθήματα έχουν κυρίαρχο ρόλο... όπως το επόμενο...

Που πραγματικά.. πιο αφιερωμένο δεν γίνεται!

Μουζουράκης=ΘΕΟΣ

Το τραγούδι τα σπάει άγρια... και ανατριχιάζω κάθε φορά που το ακούω....

Τι να κάνουμε που η μάνα μου με έκανε συναισθηματική γμτ!

Τώρα αυτό πώς να στο πω

στίχοι

Βαδίζω τυφλά με λέξεις κεριά

Αφήνω να ακουστεί η ομορφιά στη σιωπή

Φροντίζω να πέφτει αργά

Μου λείπεις γιατί..

Σε θέλω γιατί..

Με κάνεις να τρέμω από φόβο μη σε χάσω πριν σε ξεπεράσω

Μα είσαι δικιά μου και πάντα θα είσαι

Κι ας είσαι κοντά μου και ας μην είσαι

Ψάχνω τρόπο μες στα όνειρά μου

λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου

να σου δείξω πως τα 'χω χαμένα

για να σε σώσω, να σωθώ από μένα

Βαδίζω απαλά με λέξεις κλειδιά

Σφραγίζουν πόρτες, κλειδώνουν γερά

Θωρώ το πρόσωπό σου να γελά

Μου λείπεις γιατί..

Σε θέλω γιατί..

Είναι πικρό να πίνεις τα δάκρυά σου, τώρα ξεκουράσου

Μα είσαι δικιά μου και πάντα θα είσαι

Και ας είσαι κοντά μου και ας μην είσαι

Ψάχνω τρόπο μες στα όνειρά μου

λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου

Να σου δείξω πως τα 'χω χαμένα

 για να σε σώσω, να σε σώσω από μένα

 Πως να σε σώσω από μένα

Θα με αντιγράψω

Αντιγράφω αγαπημένη ανάρτηση από τα (πολύ) παλιά.. γιατί είπαμε.. η ζωή κάνει κύκλους και κάποια πράγματα ήταν, είναι και θα παραμείνουν επίκαιρα!



ΑΠΟΨΕΙΣ


Συγκεκριμένα οι παρακάτω απόψεις είναι ενός μικρού και τρελού.. Εμού!


-Όλα τα πράγματα έρχονται μαζεμένα.

-Το να είσαι προσγειωμένος, πολλές φορές δε βλάπτει, αλλά οφελεί.

-Κάτω από την πανσέληνο, όλα μοιάζουν όμορφα. Όταν αυτή φύγει.. αρχίζουν οι αμφιβολίες...

-Δε μεθάνε μόνο τα ποτά.

-Αυτοπεποίθηση: πιο αναγκαίο και από τα λεφτά.

-Τα εμπόδια δεν πρέπει να μας ρίχνουν την ψυχολογία. Εμείς πρέπει να τα ρίχνουμε κάτω.

-Της νύχτας τα καμώματα, τα βλέπει η μέρα και ξεκ##λώνεται στο γέλιο!!!

-Ό,τι ξεπετάς στα γρήγορα, προσπαθείς ξεκάθαρα να το αποφύγεις.

-Με το διάβασμα ξεχνιέσαι.. ή κολλάς περισσότερο στις σκέψεις σου!

-Θέλει η που###να να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.

-Κατά συνθήκη ψέμματα... Η ζωή είναι ένας κύκλος.

-Τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο από ένα φίλο που μπορεί να σε αφουγκραστεί οποιαδήποτε στιγμή και να έχει τη δυνατότητα να είναι δίπλα σου.

-Τα ρομάντζα υπάρχουν ακόμη!

-Η πανσέληνος μας επηρεάζει όλους ανεξαιρέτως!

-Εαν δεν ήμουν ρομαντική, θα επέλεγα να ήμουν λυκάνθρωπος την ημέρα της πανσελήνου.

-Ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται.

-Διλήμματα= πρόβλημα... Απουσία ειλικρήνιας είτε απέναντι στον εαυτό μας, είτε απέναντι στους άλλους.



& τέλος:


-2 πράγματα είναι απαραίτητα (μετά την αυτοπεποίθηση) στη ζωή: το θράσσος και η ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!




Ευχαριστώ για την ευγενική χορηγία του Συλλόγου "Ένα αυτί για να σε ακούσει" !

Romance

Τι σου είναι ο ρομαντισμός όμως!

Λίγο να σε αγγίξει από το πουθενά και σου αλλάζει όλη σου τη βδομάδα!

Σε κάνει να τα βλέπεις όλα ροζ και λευκά..

Σε κάνει να κινείσαι σε ρυθμούς μπλουζ.. αργούς και αισθησιακούς.

Η βδομάδα τελειώνει, ο μήνας τελειώνει, ακόμη κι ο χρόνος.... κι όλα αλλάζουν.

Πάντα η αλλαγή είναι προς το καλύτερο. Πάντα.

Ένστικτα

Ένστικτο τύπου 6η αίσθηση.

Ένστικτο επιβίωσης.

Ζωώδες ένστικτο.


Πρέπει να μυριζόμαστε πλέον από χιλιόμετρα μακρυά τι πρόκειται να συμβεί.

Να ψυχανεμιζόμαστε τις εξελίξεις, γιατί αλλιώς το λιοντάρι θα φάει το μικρό ελαφάκι, το μεγάλο ψάρι θα φάει το μικρό κ.ο.κ.

Βήμα 1: Πρέπει να βγάλουμε από πάνω μας το πέπλο της αβεβαιότητας και να ανοίξουμε καλά-καλά τα αυτιά και τα μάτια μας.

Βήμα 2: Αφού τα ανοίξουμε τα αυτιά και τα μάτια μας, να φιλτράρουμε καλά ότι ακούμε κι ότι βλέπουμε.

Βήμα 3: Μετά από το φιλτράρισμα έρχεται η κρίση. Όχι η ΚΡΙΣΗ.. ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΡΙΣΗ! Αλλά η κριτική μας ικανότητα στο να αναγνωρίζουμε πια είναι μπαρούφες και πια η αλήθεια.

Βήμα 4: Αφού αναγνωρίσουμε την αλήθεια ήρθε η ώρα του μεγάλου βήματος--> της αναγνώρισης του πόσο μ@@@κες ήμασταν τόσο καιρό.

Βήμα 5: Είναι γεγονός. Υπήρξαμε κάτι που δεν το θέλαμε. Τώρα πρέπει να γίνουμε κάτι άλλο. Κάτι που είναι μεν έξω από τα νερά μας, αλλά είναι απαραίτητο να γίνει ώστε να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε παραπέρα.

πφφφφ βαρεθηκα τους φορμαλισμούς και τις εκπομπές μαγειρικής.


ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Τέτοια βαρεμάρα...

..δεν έχω ξαναματαπεράσει!


Βαριέμαι να κάνω το οτιδήποτε!


Βαριέμαι να διαβάσω, να βγω έξω, να πάω για ψώνια, να πάω να κουρευτώ, να φτιάξω κάτι να φάω..

Λίγες φορές το έχω περάσει αυτό στη ζωή μου.. νομίζω ότι μου εμφανίζεται μια φορά στα 4-5 χρόνια!

Είναι ασθένεια γιατρέ μου? Υπάρχει θεραπεία? Θα βγω απ'αυτή τη δίνη σύντομα?

Άνθρωποι.. βοηθήστεεεε!!!

Αφιερωμένο

Για το σήμερα, το χθες, το αύριο..

Για το πάντα μου και το ποτέ σου.

Για σένα, για μένα και την ψυχή που δώσαμε.

Για μια αιωνιότητα.

Η ζωή ξέρει.

Κι εγώ την εμπιστεύομαι.

Είπε ο Ρένος Χαραλαμπίδης στην ταινία του

ΦΤΗΝΑ ΤΣΙΓΑΡΑ

..κι εγώ κόλλησα!!!

Μακράν από τις πιο ατμοσφαιρικές ταινίες που έχω δει! Δεν ήθελα να τελειώσει με τίποτα αυτή η βραδινή τους βόλτα στην άδεια καλοκαιρινή Αθήνα..

Ήθελα να είμαι κι εγώ μια "Σοφία" και να γνωρίσω έναν Ρένο που να "θέλει να με εντυπωσιάσει"!

Η μουσική υπόκρουση με αποκορύφωμα το τραγούδι της Πασπαλά "Λευκό γιασεμί", είναι ότι πιο όμορφο θα μπορούσε να ακούγεται από πίσω.

Το σενάριο πολύ όμορφο, το μοντάζ και η φωτογραφία αξιοθαύμαστα, οι χαρακτήρες μοναδικοί και ο ερωτισμός διάχυτος.

Το κατά τα άλλα ευφάνταστο και ερωτικό τέλος, ενώ δίνει στον θεατή την αίσθηση της κάθαρσης, εμένα με άφησε με την απορία αν αυτό τελικά συνέβη ή ήταν στη φαντασία του πρωταγωνιστή.

Στην απλότητα αυτής της ταινίας σίγουρα κρύβεται η ομορφιά και η αξία της.

Το πόσο πολύ μου άρεσε, φαίνεται από το γεγονός ότι πήγα να κλάψω από την εισαγωγή της και μόνο!!!

Δείτε την και ίσως με καταλάβετε........

Προσεχώς...

..ανάρτηση.

Ρόδα είναι...

Η ζωή είναι μια τεράστια ρόδα που γυρίζει συνεχώς και αδιαλείπτως.
Εμείς και οι γύρω μας βρισκόμαστε πάνω σε αυτή τη ρόδα και αφηνόμαστε να μας παρασύρει στη δύνη της.
Η ρόδα αυτή άλλοτε μας έχει πάνω κ άλλοτε κάτω.
Άλλοτε στη θέση μας θα έρθει κάποιος άλλος και άλλοτε θα μπούμε εμείς στη θέση κάποιου άλλου.
Αυτό είναι άλλωστε και το νόημά της.

Η αέναη κίνησή της δεν μας αφήνει και πολλά όρια διαφυγής.

Κι όμως ένα είναι το κλειδί.. όταν καταλάβεις ότι δεν είσαι πια η μηχανή που γυρίζει τη ρόδα αυτή, να κάνεις την ανατροπή, την αλλαγή και να μεταφερθείς σε μια άλλη πραγματικότητα και τελικά σε μια άλλη ρόδα!

Γιατί όλα στη ζωή έρχονται, φεύγουν και επανέρχονται.
Μπορεί με άλλη μορφή, μπορεί μέσω άλλων ανθρώπων, αλλά πάντα με την ίδια αρχή, μέση και το ίδιο προπάντων τέλος.


Τέσσερα χρόνια πριν είχα δει το 2 του Παπαϊωάννου στο Παλλάς.
Τότε δεν ήξερα. Ήμουν μικρή και απονήρευτη..
Τώρα ξέρω.

Δείτε βιντεάκι από την πιο τέλεια παιγμένη σκηνή κατ'εμέ αυτής της παράστασης.






Παράλληλοι δρόμοι, τρέχουμε για να συναντηθούμε.
Προσπαθούμε για το ακατόρθωτο... κι όμως τελικά... μένουμε με το σβηστό τσιγάρο στο χέρι....


Και ένα πολύ αγαπημένο τραγουδάκι για το τέλος........








Συγχωρέστε με που δεν σας επισκέπτομαι συχνά... είμαι σε φάση ανακατατάξεων και στη ζωή και στο μυαλό και μου μένει ελάχιστος χρόνος μετά από το καθημερινό σερί δουλειά-σχολή-ισπανικά...... θα επανορθώσω πάραυτα. :-)))

Υπερβολικό όριο σοβαρότητας.

Τις τελευταίες μέρες ζω ένα εσωτερικό δράμα!

Φτάνοντας σιγά-σιγά η ώρα για το πτυχίο μου, παρατηρώ ότι γύρω μου τα πάντα αλλάζουν με ρυθμούς απίστευτους προς το πιο σοβαρό.

Με τις φίλες μου για να βγω για ψώνια ή για απογευματινό καφέ, πρέπει πρώτα να κοιτάξω το πρόγραμμά μου και αντίστοιχα αυτές το δικό τους.

Όλοι είναι με μια δικαιολογία στο στόμα. "Δουλεύω", "δουλεύω πολύ", "πνίγομαι στη δουλειά".
ΟΚ παιδιά! Εσείς είσαστε που λέτε ότι έχει πέσει η αγορά και ότι δεν υπάρχουν δουλειές και ότι ο κόσμος κάθεται???

Η υπερβολική σοβαροφάνεια θα μας φάει.

Βγες πουλάκι μου έξω και διασκέδασε! Πότε θα ξαναείσαι 20, 25, 30 χωρίς οικογένεια και χωρίς ουσιαστικά μεγάλες υποχρεώσεις?

Όταν τα πράγματα σοβαρεύουν απότομα και οι γύρω μου μου ζητάνε επιτακτικά να ωριμάσω, τότε αρχίζουν τα δύσκολα και ο δρόμος για όλους γίνεται ανηφορικός χωματόδρομος.

Και μου λένε όλοι να πάω να ψηφίσω! Εδώ δεν μπορώ να αποφασίσω τι ρούχα θα φορέσω στη δουλειά κάθε πρωί, θα είμαι και σε θέση να επιλέξω κάποιον που θα διαχειρίζεται κονδύλια και επιχορηγήσεις για να πει μεθαύριο ότι κάτι έκανε κ αυτός για την περιοχή μου??? Όχι κύριος! Δεν ψηφίζω! Έτσι είμαστε εμείς τα Μικρά και Τρελά! Πάμε κόντρα στο κύμα!

Αρνούμαι να μεγαλώσω, να ωριμάσω με τον τρόπο που θέλουν αυτοί. Θέλω να ζήσω πιο ανέμελα τη ζωή μου. Θέλω να φοράω κάθε μέρα ροζ και να μη με λένε Μπάρμπη. Θέλω να γελάω και να καπνίζω και να πίνω όποτε μου γουστάρει εμένα. Θέλω να πηγαίνω τις ποδηλατάδες μου και τους περιπάτους μου και δεν θέλω να ακούω "ωχ κι εσύ τώρα.. με τι κουράγιο θα τα κάνουμε αυτά? άραξε εδώ. καλά δεν είμαστε?". ΟΧΙ! Καλά ΔΕΝ είμαστε.



Εγώ θα ζήσω την ηλικία μου όχι σαν να είμαι 10 χρόνια μεγαλύτερη, αλλά σαν να είμαι όσο φαίνομαι. Τελεία και παύλα.

Βροχή μου...

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα

μέσα στα χείλια σου εγώ

βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά

τούτο το σώμα που διψά

Κάτι λείπει...

Κάτι λείπει. Κάτι ήταν εδώ και τώρα δεν είναι.

Τις τελευταίες μέρες συμπεριφέρομαι παράξενα.

Σαν να μην είμαι ο εαυτός μου.

Έχω τάσεις φυγής. Τίποτε δεν είναι εδώ για να με κρατήσει.

Κι όμως.. εγώ έχω απομακρύνει καθετί που θα μπορούσε να με κρατήσει εδώ.

Φίλοι, οικογένεια, πίστη.... όλα θέτονται σε αμφισβήτηση.

Η καθημερινότητα ανυπόφορα πληκτική.

Δε με ευχαριστεί τίποτα.

Τίποτα τίποτα τίποτα.

Ο ορίζοντάς μπροστά μου διαφαίνεται σαν ένα τούνελ χωρίς τέλος.




Έτσι είναι όμως η ζωή.. μία έχει τα πάνω της, μία τα κάτω της. Μία τις πολυκοσμίες της, μία τις μοναξιές της. Ρόδα είναι όμως και γυρίζει. Θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Σνιιιφφφ...

.

Τι θα γίντει μπια μπε αυντή ντη μπύτη μπου????

η μόνη φράση που λέω τις τελευταίες μέρες, όταν με αφήνει ο πόνος από το λαιμό να αρθρώσω 2 λέξεις!!!

Κοινώς.. είμαι άρρωστη κι εγώ μαζί με ένα εκατομμύριο ακόμη Έλληνες, που αυτή την εποχή και λόγω καιρού είναι στα κρεβάτια!!!!

foto

Ερώτηση

Όταν θέλεις κάτι το ψάχνεις.

Ψάχνεις ψάχνεις ψάχνεις και τελικά το βρίσκεις.

Ή σε βρίσκει αυτό.

Και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι είναι τόσο εύκολο να το κατακτήσεις, όσο το να κατακτήσεις την κορυφή του Έβερεστ.

Και τότε τι κάνεις?

Όταν βρίσκεις αυτό ακριβώς που θέλεις, γιατί να είναι τόσο πολύπλοκο το να το έχεις?

Θα θελα να είχα 40 ώρες την ημέρα...

40 ολόκληρες χορταστικές ώρες!

Το 24ωρο δε μου κάνει! Δε με χωράει!

Και για να λέμε του λόγου το αληθές, ορίστε γιατί θέλω και πρέπει να γίνει η μέρα 40ωρο:


-θα ξυπνάω το πρωί στις 7, θα ντύνομαι, θα τρώω και θα φεύγω στις 8 για την πρωινή μου δουλειά.

-θα σχολάω 3 (ή 15:00), θα τρώω, θα ξεκουράζομαι και στις 6 (ή 18:00) θα πηγαίνω να παρακολουθώ τα μαθήματα της σχολής μου.

-μετά από ένα πεντάωρο μάθημα στη σχολή (22:00), θα παρακολουθώ είτε τη δεύτερη ξένη γλώσσα, είτε θα πηγαίνω γυμναστήριο, άλλο ένα δίωρο κι εκεί συν οι μετακινήσεις 3ωρο φτάσαμε στις 25:00.

-θα ξεκουράζομαι και πάλι λίγο και κατά τις 26:00 θα πιάνω τη δεύτερη μου δουλειά!

-μέχρι τις 32:00 θα εργάζομαι εκεί και μετά θα έχω 5-6 ολόκληρες ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα (ή 40:00) να διασκεδάσω και άλλο ένα γεμάτο 8ωρο να κοιμηθώ!!!

Καταπληκτικό!

Αλλά...... μετά ξύπνησα στη δύνη του 24ωρου και στο τρέξιμο και στη μιζέρια και στα νεύρα που δεν προλαβαίνουμε τίποτα!