I'm listening to..

..the Gravity of Love

'Εκλειψη ζωής.

.
Όλα εκφρασμένα σε ένα τέλος.

Εν αναμονή 2 "εκλείψεων"..

Ώρα για αλλαγές.. και ξεκινώ με τις κακές συνήθειες.

"Όσα χρόνια μου μένουν σε αυτή τη ζωή, θα κόβω μία-μία τις κακές μου συνήθειες."

Κομμένα τα ποτά.

Κομμένοι οι καφέδες.

Κομμένα τα αναψυκτικά.

Κομμένα τα γλυκά.

Κομμένες οι βρισιές.

Κομμένη η φλυαρία.

Κομμένη η γκρίνια.

Κομμένες οι σκέψεις γενικώς.

Αποστειρωμένη ζωή.

Μια πρόφαση για υγιής μετάβαση στο επόμενο στάδιο, στην επόμενη περίοδο, στο επόμενο λεπτό.

Μια μέρα χωρίς ανάσα.

Εκπνοή.. εισπνοή.. και πάλι απ'την αρχή.
.

Η δύναμη της συνήθειας

.. μια παράξενη δύναμη ..

πολύ "δυνατή" για να ξεφύγεις από αυτήν..

η δίνη της ρουτίνας & του βολέματος .. της συνήθειας .. μπορεί να σε τραβήξει κυριολεκτικά στον πάτο.

Η δύναμη που θα πρέπει να καταβάλεις για να βγεις από αυτή τη δίνη, είναι πραγματικά τεράστια!

Αλλά τελικά ίσως να αξίζει τον κόπο!

Είμαστε άνθρωποι και πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά και όχι να αφήνουμε τα πράγματα να μας τραβάνε προς τα πίσω.

Ζούμε στο παρόν και κοιτάμε προς το μέλλον. Κανείς με τις αναμνήσεις δεν πήγε μπροστά!

Ανοίγω επικοινωνιακό δίαυλο!

.
Αποφάσισα να κάνω κάτι που δεν το είχα σκεφτεί ποτέ όσο έχω το μπλογκ!

Θα ανοίξω δίαυλο επικοινωνίας!

Θα μοιραστώ μαζί σας το msn μου!

---> an.m.cookie@hotmail.com

Λοιπόν σας περιμένω να με κάνετε add για να τα λέμε και πιο άμεσα όποτε θέλουμε!!!!!

.

Update!

παίρνω κι άλλη πρωτοβουλία και κάνω προσωπική πρόσκληση σε μερικούς συνμπλογκίτες, έτσι για να κάνουμε σεφτέ!!!

sweety

Miss Pink

MANOLOG

just pink!

fresco

Spaciba baby

Το διάβασμα συνεχίζεται.. η ζέστη επίσης..!!!

Τα τζιτζίκια ακόμα άφαντα.. κι εγώ να παλεύω με τη μουσική της διπλανής σχολής χορού!

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει...

ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΡΥΒΩ!!! ΤΟ ΦΩΝΑΖΩ ΠΑΝΤΟΥ!!!

Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ!!!

Κι ένα τραγουδάκι που είναι ταιριαστό με την περίοδο αυτή....

..σε ευχαριστώ που με βοήθησες να καταλάβω.

Και από ένα άλλο τραγούδι του ίδιου..

I have only one heart

Time for me to restart

And protect it

Που πήγαν τα τζιτζίκια???

Που εξαφανίστηκαν???

Παρόλη τη ζέστη εγώ δεν έχω ακούσει ούτε ένα!!! Μα δεν είναι φοβερό?

Πως γίνεται να μην υπάρχουν τζιτζίκια?

Μήπως υπάρχουν αλλά δεν τζιτζικίζουν πια?

Κι αν ισχύει κάτι από τα 2, πως φτάσαμε εκεί?

Έχετε ακούσει εσείς που ζείτε στην Αθήνα κάποιο τζιτζίκι να τζιτζικίζει αυτό τον καιρό?????

Εσείς (οι τυχερούλιδες) που είσαστε μακρυά από τον Φούρνο της Αθήνας έχετε τζιτζίκια????

Πολύ με ταλανίζει αυτό το θέμα.............

26 and more...

..να μην το μάθει άλλος κανείς ...συνομωσία της σιωπής..

Η αγάπη μου ένα βράδυ

γλυκό φιλί θα γίνει και θα'ρθει στο σεντόνι σου

.. τίποτα να μη μείνει..

Διάβασμα..... πφφφ....

Με μια απλή και κατανοητή λέξη.......

Β-Α-Ρ-Ι-Ε-Μ-Α-Ι

Τόσο που πραγματικά άλλο δεν έχει..... και τι να κάνω η καψερή μου λέτε?

Είναι περισσότερο επίπονο να παρατείνεις τις σπουδές σου βέβαια, γι'αυτό και το υπομένω όλο αυτό το διάβασμα μέσα στο κατακαλόκαιρο!

Το νιώθεται φαντάζομαι στο πετσί σας το 35αρι και άνω που χτυπάει η θερμοκρασία!!!

Εγώ πάντως αρνούμαι να ανάψω οποιαδήποτε συσκευή ψύξης, διότι με αυτό τον τρόπο αισθάνομαι σαν να είμαι στην παραλία!!! Όνειρα θερινής νυκτός! Αλλά.. είπαμε.. σημασία έχει το πως αισθάνεσαι!

Μερικές φορές σκέφτομαι πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν δεν ήμουν φιλότιμη και καλή φοιτήτρια και έκανα σκονάκια στις εξεταστικές που βαριέμαι να διαβάσω... Αλλά έλα που η συνείδησή μου δεν με αφήνει να το κάνω αυτό...

I'll keep up with my reading!!!

Καλή τύχη και καλή επιτυχία σε όλους τους φοιτητές που είναι στην ίδια φάση διαβάσματος με εμένα!!!

Το μέλλον μας

«Ενας άνθρωπος λίγο πάνω ή λίγο κάτω από τα 30, που έχει κάνει πανεπιστημιακές σπουδές, χρεώθηκε για μεταπτυχιακά, έστειλε δεκάδες βιογραφικά για όσες θέσεις μαθαίνει πως προκηρύχθηκαν, σε όποιο σημείο της Ελλάδας και αν βρίσκονται, μένει ακόμη με τους γονείς του αφού δεν μπορεί να συντηρήσει τον εαυτό του, ψωνίζει μόνο στις εκπτώσεις,θεωρεί δεδομένη την αναξιοκρατία, την παντοκρατορία της διαπλοκής και του λαδώματος, έχει χάσει κάθε εμπιστοσύνη στην πολιτική και στον εαυτό του και ένα απόγευμα ουρλιάζει αβοήθητος στη μέση της Ερμού»

Γιάννης Καλαβριανός

Αυτό διαβάζω στο Βήμα και ταυτίζομαι απολύτως και καθέτως...

Κατάντια.. ελληνική. Κανένα μέλλον πλέον στον τόπο που τόσο αγαπώ. Καμία προοπτική.

Τα μυαλά μας φυλακίζονται στην προσπάθεια της επιβίωσης.

Και μόνη διέξοδος.. το εξωτερικό. Εγώ αυτό το λέω μετανάστευση, ακόμα κι αν είναι μετακίνηση εντός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.