Αντανακλάσεις

Σκέψεις και πάλι σκέψεις με φέρνουν σε ιδιότροπα δρομάκια του μυαλού.

Σκέψεις και μόνο σκέψεις με κάνουν πολλές φορές να υποφέρω.

Να υποφέρω από άγνοια.

Με κάθε λέξη, με κάθε άρνηση και κάθε πράξη γίνεται ο εξαγνισμός.

Η αντανάκλασή μας μακριά από εμάς.

Η ατέρμονη λεηλασία των συναισθημάτων μας από τη λογική.

Τίποτε πια δεν έχει την ίδια υφή.

Η τελειότητα αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό του εφικτού.

Όλα εφικτά, όμως αδύναμα να γίνουν τέλεια.

Τα παιχνίδια του νου και των εμπειριών εξουσιάζουν στάσεις και αντιτίθενται στα διαφορετικά.

Παιχνίδια με όρους άνισους, με θύματα εμάς τους ίδιους.

Η κάθε αντανάκλαση και ένα καινούριο νησί να παραθερίσεις.

Που όσο κι αν θες, δεν δύνασαι να το φτάσεις.. όσο κι αν κολυμπήσεις.

Η αντανάκλασή μας μακριά από εμάς.

Πόσο πιο κοντά να την φέρουμε? Αφού άλλωστε δεν μπορούμε να την αγγίξουμε, παρά μόνο να τη δούμε.