Έντεχνες σκέψεις

.
Λίγο φως από το βάθος...

Η οθόνη κύρια πηγή φωτός και ο ήχος των πλήκτρων μοιάζει μελωδικός...


Τι να'ταν ένα θαύμα να με σώσει τούτη τη στιγμή...


Σε σκέψεις βαθειές βυθίζομαι.. και συλλογίζομαι...


Σκέφτομαι το αύριο, το μέλλον και το παρελθόν..


Το παρόν είναι ευφήμερο, τρέχει κ ποτέ δν είναι εκεί... δεν υπάρχει.


Λάθη μεγάλα, μικρά.. Αποστάσεις τεράστιες που δεν εκμηδενίζονται.


Μόνο μέσο μεταφοράς μας εκεί οι σκέψεις μας. Ίσως και τα συναισθήματά μας.


Άνθρωποι που γνωρίστηκαν, δέθηκαν και ποτέ ξανά δεν υπήρξαν μαζί...


Μπορεί μια αιωνιότητα ο άνρθωπος να ζήσει ξέρωντας ότι το ανέφικτο ποτέ δν θα γίνει εφικτό?

Παράφραση συναισθημάτων, έντονα πάθη που ποτέ το ένστικτο δεν τα ξεχνά.




Η φύση του ανθρώπου είναι αλλώκοτη.

Α.

.