Υποκρισία...

..σε κάτι υπαρξιακά που με ωθούν μερικοί μερικοί!

Μέσα στο κατακαλόκαιρο εγώ το Μικρό σκέφτομαι πόσο υποκριτές είναι μερικοί (πληθώρα τη συγκεκριμένη περίοδο) άνθρωποι/μισάνθρωποι.

Πόσο ψεύτες και παγαπόντιδες μπορούν να γίνουν για να πετύχουν το σκοπό τους ή για να τους αφήσεις ήσυχους.

Πόσο cool το παίζουν μπροστά σου όταν η γη τρέμει κάτω από τα πόδια σου και αδιαφορούν για σενα χαμογελώντας προς το μέρος σου με αυτό το αυτοκόλλητο χαμόγελο που το χουν πλύνε-βάλε.

Μεσσίες της κακιάς ώρας, εμφανίζονται ως από μηχανής Θεός για να λύσουν ένα και μόνο πρόβλημα: το πως θα σε ξεφορτωθούν για να περάσουν αυτοί καλά! Και σου δίνουν μια λύση σερβίροντας την τόσο πειστικά ως την μοναδικότερη και καταπληκτικότερη of all και σε αφήνουν εσένα να τους κοιτάς σαν χάνος.

Το ξέρετε ότι σας βαρέθηκα??? Το ξέρετε ότι καλή καλή... αλλά αμα πάρω ανάποδες θα ακουστώ ως τη Μελβούρνη?

Ήρθε η ώρα να μάθετε πως άλλη ευκαιρία από μένα δεν θα έχετε!


Ουφ! Αγανάκτησα πια η γυναίκα! Τα είπα και ξεθύμανα (προς το παρόν).