Πίστη κι εφιάλτες.

Είμαι ένας άνρθωπος θρησκευόμενος που το εκφράζω με το δικό μου τρόπο.

Πιστεύω στο Θεό και κατά συνέπεια πιστεύω και στο αντίθετό του, το οποίο θα το ονομάσω "κακό" και ο καθένας μπορεί να το χαρακτηρίσει με όποιο προσωνύμιο θέλει. Άλλωστε υπάρχουν πολλά.

Δεν ξέρω κατά πόσο εντάσσεται στα πλαίσια της θρησκείας αυτό που θα πω, αλλά εγώ πλέον έχω αντιληφθεί τι είναι το "κακό" στη ζωή ενός ανθρώπου.

Το "κακό" έχει πολλές μορφές, αλλά πάντα είναι συγκεκριμένες. Είναι ένας άνθρωπος που σου κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή χωρίς να του έχεις κάνει κάτι, είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σε βοηθήσει σε μια δεδομένη στιγμή χωρίς να του κοστίζει η βοήθεια και τελικά να μην σε βοηθάει. Είναι το λάθος timing σε ορισμένες καταστάσεις. Είναι η κακή ενέργεια και η ζήλια που εκπέμπουν ορισμένοι ζηλόφθονες άνθρωποι. Είναι ο ίδιος μας ο εαυτός όταν εκείνος δεν μπορεί να λάβει μια σωστή απόφαση για τη ζωή, το τώρα, το αύριο και παιδεύεται σε φαύλους κύκλους και πνίγεται σε μια κουταλιά νερό.

Κι όταν τα όνειρα σου δείχνουν τελικά το πραγματικό?

Τότε τους χαρακτηρίζεις εφιάλτες και προχωράς μπροστά σαν να μην έχει γίνει τίποτα?

Ή μήπως κρατάς και μια πισινή..?

Τα όνειρα είναι το υποσυνείδητό μας. Αυτό που στην καθημερινή μας ζωή δεν βλέπουμε, λόγω άλλων "υποχρεώσεων", το υποσυνείδητο το βλέπει καθαρά. Ένας τρόπος να μας δείξει τι βλέπει είναι να το εμφανίσει μέσω των ονείρων. Όχι πάντα, βέβαια, και όχι σε όλους. Αλλά ορισμένες φορές είναι αλάνθαστο.

Μια τέτοια φορά συνέβη και σε μένα. Έχουν συμβεί κ άλλα, αλλά αυτό ήταν το πιο χτυπητό που σε κάνει να λες "μα δεν μπορεί!".

Άνθρωπος υπεράνω υποψίας λοιπόν, για μένα ο καλύτερος άνθρωπος, κάποια χρόνια πριν, μου εμφανιζόταν στα όνειρά μου κατεξακολούθηση ως άνρθωπος-τέρας! Με το πέρας των ημερών ο άνθρωπος αυτός έγινε ο χειρότερός μου εφιάλτης στον ξύπνιο μου, χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν αλλάξει αυτά τα δεδομένα.

Μόνο ένα πράγμα με στενοχωρεί. Ότι εφόσον το "κακό" είναι τόσο ανθρώπινο.. γιατί δεν μπορούμε να το αλλάξουμε και να μεταβάλλουμε τη φύση του???