Έχω τάσεις φυγής. Τίποτε δεν είναι εδώ για να με κρατήσει.
Κι όμως.. εγώ έχω απομακρύνει καθετί που θα μπορούσε να με κρατήσει εδώ.
Φίλοι, οικογένεια, πίστη.... όλα θέτονται σε αμφισβήτηση.
Η καθημερινότητα ανυπόφορα πληκτική.
Δε με ευχαριστεί τίποτα.
Τίποτα τίποτα τίποτα.
Ο ορίζοντάς μπροστά μου διαφαίνεται σαν ένα τούνελ χωρίς τέλος.
Έτσι είναι όμως η ζωή.. μία έχει τα πάνω της, μία τα κάτω της. Μία τις πολυκοσμίες της, μία τις μοναξιές της. Ρόδα είναι όμως και γυρίζει. Θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Και για να λέμε του λόγου το αληθές, ορίστε γιατί θέλω και πρέπει να γίνει η μέρα 40ωρο:
-θα ξυπνάω το πρωί στις 7, θα ντύνομαι, θα τρώω και θα φεύγω στις 8 για την πρωινή μου δουλειά.
-θα σχολάω 3 (ή 15:00), θα τρώω, θα ξεκουράζομαι και στις 6 (ή 18:00) θα πηγαίνω να παρακολουθώ τα μαθήματα της σχολής μου.
-μετά από ένα πεντάωρο μάθημα στη σχολή (22:00), θα παρακολουθώ είτε τη δεύτερη ξένη γλώσσα, είτε θα πηγαίνω γυμναστήριο, άλλο ένα δίωρο κι εκεί συν οι μετακινήσεις 3ωρο φτάσαμε στις 25:00.
-θα ξεκουράζομαι και πάλι λίγο και κατά τις 26:00 θα πιάνω τη δεύτερη μου δουλειά!
-μέχρι τις 32:00 θα εργάζομαι εκεί και μετά θα έχω 5-6 ολόκληρες ώρες μέχρι τα μεσάνυχτα (ή 40:00) να διασκεδάσω και άλλο ένα γεμάτο 8ωρο να κοιμηθώ!!!
Καταπληκτικό!
Αλλά...... μετά ξύπνησα στη δύνη του 24ωρου και στο τρέξιμο και στη μιζέρια και στα νεύρα που δεν προλαβαίνουμε τίποτα!
Γύρισα από τα ταξίδια μου πάλι πίσω στη ρουτίνα και την τρέλα της Αθήνας!
Με προβληματισμούς και προβλήματα να τρέχουν από πίσω μου ουρά... κι εγώ να χαίρομαι την ήττα του καθενός, όταν αδιαφορώ για αυτό!!!
Απορία κοπελιάς:"Οι άντρες τη σήμερον ημέρα φοβούνται να σου την πέσουν για να μη φάνε την απόρριψη στη μούρη. Φοβούνται ακόμα κι όταν εσύ τους την πέφτεις και τους "το δίνεις στο πιάτο", γιατί συναισθηματικά θέλουν να δώσουν πιο πολλά από μια απλή αρπαχτή και δεν θέλουν να πληγωθούν. Ας αποφασίσουν επιτέλους τι θέλουν γιατί εγώ στο τέλος θα γίνω λεσβία και θα έχω και δίκιο!!!"
μου λείπει η ανεμελιά και η ξεγνοιασιά.. Τώρα έχω περισσότερα πράγματα στο κεφάλι μου από όσα έχουν οι γονείς μου!
Έλεος!
God show little mercy!
Από το πρωί τραγουδάω τραγούδια από τα παλιά κι το πιο αντιπροσωπευτικό της ηλικίας των 15-16 μου ειναι φυσικά Britney και Backstreet Boys!!!
ΥΓ: απόφαση ζωής-θα δουλεύω όλη την εβδομάδα σφίγγοντας τα δόντια, για 2,5 μέρες που-σου-κου back to back ξεγνοιασιάς και ό,τι-να'ναι! Ξανά παιδί-έφηβη-τρελιάρα ή ότι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε...